3.1.04
ΤΡΙΑ
γώ την πρόλαβα τη Διάπλαση στην τελευταία της ενσάρκωση, δυο-τρία χρόνια πριν κλείσει οριστικά. Οι αναμνήσεις του πατέρα μου, τον ενέπνευσαν να με γράψει συνδρομητή. Εκείνο τον καιρό η επικοινωνία των αναγνωστών έμοιαζε με τις μικρές αγγελίες των εφημερίδων. Ένοιωθα σαν να παρακολουθούσα μια συζήτηση που είχε αρχίσει προ πολλού κι έτσι δεν πήρα ποτέ μέρος στην κουβεντούλα, και τις συναντήσεις, των Διαπλασόπουλων.
*
Aπό τη Διάπλαση όμως γνώρισα τον Πέτσι τον αρκούδο, τον Μαντρέηκ τον μάγο με τον υπερμεγέθη βοηθό του Λόθαρ ( που είσαι Εμπειρίκε ) και τον Τεν-Τεν, σε μια πρώτη και άθλια προσπάθεια να μεταφερθεί στα ελληνικά. Τότε δεν χρησιμοποιούσαν φιλμ και οι περιοδικάρχες έβαζαν κάποιον υπάλληλο να αντιγράφει με ραπιδογράφο ( ή πενάκι ) σε ριζόχαρτο όλη τη σελίδα και να γράφει στα μπαλονάκια, με χαρακτήρες μικρούς κι αδέξιους, την ελληνική μετάφραση. Μ' αυτό το σύστημα δημοσιεύτηκαν στο "Γέλιο και Χαρά", πολύ πριν εκδοθεί το "Μίκυ Μάους", τα αριστουργηματικά κόμικς του Καρλ Μπάρκς με τον Ντόναλντ Ντακ. Ίσως πάλι η τεχνική του ριζόχαρτου να ήταν θέμα κλοπυράιτ. Θυμάμαι και τον Πιπίνο ( "οι τρέλες του Πιπίνου" ), αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι τον διάβαζα στη Διάπλαση.
*
Πάντως το περιοδικό μου άρεσε τόσο, που έβαλα τον πατέρα μου να αγοράσει όλους τους υπάρχοντες τόμους. Όταν ήμουν έφηβος κάθε παιδικό περιοδικό που σεβόταν τον εαυτό του, από τον Μικρό Ήρωα ως τον Γκρέκο, τον Έλληνα γίγαντα των γηπέδων της Βραζιλίας, και τον Ζορρό της Ζούγκλας, έδενε τα προηγούμενα τεύχη του σε ωραίους πανόδετους τόμους. Κι εμείς τους αγοράζαμε και κάναμε ανταλλαγές, αφού τα οικονομικά μας δεν επέτρεπαν να τους έχουμε όλους.
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
