<$BlogRSDUrl$>

27.1.04

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ. 

*
"Μου την έχει δώσει" σκέφτηκε ο Μπομπ Ντύλαν, "ακούς εκεί να λένε ότι ποζάρω, τη στιγμή που εγώ υποδύομαι ένα ρόλο". 'Άρχισε να βάζει λευκό μεικάπ στο πρόσωπο του. Άλλη μια παράσταση σε λίγο. Η Rolling Thunder Revue είχε μεγάλη επιτυχία. Σαν αστραπή πέρασε απ' το μυαλό του ο ορισμός της πόζας. Πόζα : η επιτηδευμένη και φροντισμένη στάση του σώματος... Που τον είχε διαβάσει ;... "Μόνο αυτό κατάλαβαν απ' το σόου μου ; θα καταλάβουν τουλάχιστον ότι η παράσταση αναφέρεται στην ιστορία του θεάτρου, στα όρια της show business ;". Κούνησε το κεφάλι του σα να προσπαθούσε να διώξει μια ενοχλητική μύγα. Είχε το παράξενο συναίσθημα ότι κάποιος άλλος έβαζε τις σκέψεις εκεί μέσα. Προσπάθησε να αδειάσει το μυαλό του. Να χαλαρώσει. Αδύνατον. Ξαφνικά θυμήθηκε ένα παλιό κείμενο του: "baby black' s been had ain't bad smokestacked" και χαμογέλασε. "Εδώ δεν ένοιωσαν ότι δοκιμάζοντας τα όρια της γλώσσας έκανα ένα πείραμα ελευθερίας". Συνέχισε να βάφει τα μάτια του. Από τα παρασκήνια άκουσε τη φωνή του Σαμ Σέπαρντ. "Bob, hurry you're on in five minutes". Σηκώθηκε, έβαλε το καπέλο με το ινδιάνικο φτερό και σήκωσε την κιθάρα του. "Δεν καταλαβαίνω σε τι γλώσσα σκέφτομαι, η Τζόαν αρχίζει πάλι να μου τη δίνει και μου φαίνεται πως κάποιος διαβάζει τις σκέψεις μου, γαμώτο-γαμώτο-γαμώτο". Ήταν η τελευταία του σκέψη πριν βγει στη σκηνή.
*

buzz it!

 

Comments: Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?