<$BlogRSDUrl$>

22.7.06

Καλοκαιρινά πορνογραφικά. 

*
Αν και ρητορική, η ερώτηση του Αθήναιου: «Και τι σόι ερωτική είναι η ταινία που προκαλεί γέλιο;», μ' έκανε να προσπαθήσω να γράψω κάτι για την παρωδία, τον ερωτισμό και το χαμόγελο ή το γέλιο που προκαλεί η συνάντηση τους. Αλλά όσο προσπαθούσα, τόσο βαριόμουν ό,τι διάβαζα. Δεν έχω γεννηθεί για να γράφω τελικά. Και μάλιστα καλοκαιριάτικα. Να ένα μικρό μέρος (όρεξη νάχει κανείς) του υλικού που ίσως βοηθήσει να γράψεις κάτι εσύ.

*

Μπανγκλαντες, σχετικά πρόσφατα. Οι καλλιτέχνες υποτάσσονται απολύτως στo τελετουργικό μιας ταινίας πορνό -τραγουδώντας, χορεύοντας και (σχεδόν) χωρίς να βγάλουν τα ρούχα τους. Εντυπωσιακό:



Το βίντεο χάρη στον fipilele. Κι αυτός χάρη σε άλλους.

*

Το όνειρο κάθε άντρα εδώ και εκατό χρόνια (;):


Μια φωτό που δεν θυμάμαι πού τη βρήκα.
Ψάχνω, καιρό τώρα, αφορμή για να την βάλω κάπου.


Έχε υπ' όψιν σου, αφού το έφερε η κουβέντα, ότι μπορείς να βρεις θαυμάσια αφιερώματα να κυκλοφορούν.

*

Οι Tijuana Bibles.

*

Και φυσικά:




παρωδία, με πορνό διάθεση, ενός διαδεδομένου μοτίβου στη ζωγραφική (κι όχι μόνο): Του μοτίβου του θανάτου και της κόρης. Πρόκειται για βασικό δεδομένο του αινίγματος.

*

Δυσκολεύομαι με τα ελληνικά πορνό: Οι δημιουργοί τους έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα. Λες και τους σβούριξε γλάστρα στο κεφάλι η Γεωργία Βασιλειάδου. Έφτιαξαν ταινίες κατάλληλες μόνο για χαβαλέ. Ίσως όμως προσπαθούσαν να μεταφέρουν στην οθόνη το ότι στα Βαλκάνια αποφεύγουμε να καυλώσουμε. Γαμούμε κατευθείαν.

*

buzz it!

 

Comments:
Το σαγόνι μου πονάει, η φωνή μου έχει κλείσει, έκανα και μια απότομη κίνηση. Φυσικά και η κοιλιά μου πονάει από τα γέλια ενώ η συμβία μου το έστειλε το βίντεο ήδη από δω κι από κει.

Κουκουζέλη είσαι πελώριος και ακατάβλητος και είμαι φαν.

Έχοντας ολοκληρώσει τα ουσιώδη, να καταθέσω σε αυτό το βήμα ότι μόνο μία ελληνική τσόντα έχω δει, στον υπολογιστή του Ρακάσα, τον "σκλάβο". Ήτανε μια τόσο τριχωτά και φριζαριστά ντεμοντέ εβδομηνταρία που δεν ετίθετο θέμα καύλας. Άσε που -- όπως αρμόζει σε κάθε έργο ελληνικό και υψηλό -- οι διάλογοι ήταν έμμετροι.

Λ.χ., ο σύζυγος κάνει δώρο γενεθλίων στη σύζυγο έναν σκλάβο (μη ρωτάς) ο οποίος όμως προκύπτει μουρόχαυλος σε σχέση με τον λαλίστατο σύζυγο και την εορτάζουσα (με μαλλί τζίβα), λέει λοιπόν ο σύζυγος:

Ο σκλάβος είναι σιωπηλός
κι η πούτσα του είναι μαύρη.

Τι Μπαγκλαντές μου λέτε τώρα!
 
Η ελληνική ερωτική τέχνη (sic) είναι ανάπηρη.

Σωστά, κατά μία έννοια - αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.

Όποιος έχει έρθει σε επαφή με Γερμανούς (Γερμανίδες μάλλον...), Ιταλίδες, Ολλανδέζες κλπ ξέρει καλά τι θέλω να πω.

Είμεθα έθνος πουριτανικόν.
(ευτυχώς αλλάζει σιγά, σιγά)

Το γέλιο στην τσόντα είναι (συνήθως, όχι πάντα) ένδειξη αμηχανίας.

Οι πορνογραφικές (ή καλύτερα ερωτογραφικές) καρτποστάλ του 19ου αιώνα είναι απίθανες.

Φοβερές πόζες και ευφάνταστη σκηνοθεσία.

Καλημέρα σας.
 
Ας μας χαρακτηρίζουν Λατίνους εραστές. Ας βλέπουμε χίλια εξώφυλλα το μήνα με γυμνές (και πλαστικές) κοπέλες. Νομίζω ότι αδιαφορούμε για το σεξ.
*
Όχι Πουριτανοί. Αδιάφοροι.
*
 
Κουκουζέλη είσαι πελώριος και ακατάβλητος και είμαι φαν, δις.

Εκτός από φαν όμως είμαι κ γνωστό ΟΥΦΟ γιατί αυτό το ανακάλυψα απόψε κ έχω μείνει άναυδος.

Φυσικά έκανα πλάκα. Είμαι ο κατεξοχήν τύπος που πιστεύει στην παρωδία των πάντων κ πρώτα απ'όλα του ίδιου του του εαυτού. Συζητώντας δε μ'ενα φίλο για το σεξ θεωρητικώς μου είπε κάτι εύστοχο " Μα αν σκεφτείς τί κάνουμε, είναι να σκας στα γέλια". Σωστός!

Χάριν σε σας έχω γράψει ένα από τα πιο ωραία μου ποστάκια ( αυτό για τον Καρέμ, τον Ταλεϋράνδο κ του καθρέφτες)μπορεί κ να μου έρθει πάλι κάτι άλλο, δίολου απίθανο.

Υ.Γ. Η καρτ ποσταλ με το σκελετό ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Αυτές τις μέρες εργαζόμαστε με την ανθρωπολογική εταιρεία πάνω στη δημιουργία ενός λογοτύπου...Αν δεν πάω μεθαύριο στο Δ.Σ. να κάνω σεξ αγέλαστος για το υπόλοιπο του βίου μου!
 
Αν δεν πάω στο Δ.Σ τη φωτό εννοείται γιατί το σεξ με τα διοικητικά συμβούλια το έχω κόψει.
 
Η φωτό στο όνειρο κάθε άντρα είναι θεϊκή. Μου θύμισε και τη σκηνή στη Αυτοκρατορία των Αισθήσεων που καπνίζει ο άλλος άνετος στον καναπέ.

Για περισσότερα.. όνειρα, είχα κάνει και ένα αφιέρωμα πέρσι που δε δημοσιεύτηκε τελικά πουθενά.
 
Πολύ μου άρεσε το αφιέρωμα που έφτιαξες. Ελπίζω να μου επιτρέπεις να το ανεβάσω στην κυρίως καταχώρηση. Μου άρεσε ειδικότερα η αξιολόγηση που κάνεις στο Alice in Wonderland. Αν και δεν είναι απολύτως ακριβές ότι η Cristine DeBell δεν τα πήγε καλά στην καρριέρα της.
 
ωραία τα λες.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?